FERMOSAS E ESTÚPIDAS MANÍAS

A xente ten unha fermosa mania nestas terras: Escribir os epitafios en castelán e cando un di: eu queroo en galego; contestanlle: non, ¿que non ves que todos o teñen en castelán?
É volta ó conto de sempre:

1. O galego non é cariñoso.
2. O galego é bruto.
3. O galego non serve para recordar ós seres queridos.
4. o resto de lápidas do cemiterio estan en castelán.

1. ¿Quen o di? ¿o corazón palpita menos cando che din "querote"? ¿cando choramos por desamor ou perdida dun ser querido lamentamonos menos se o facemos en galego?

2. E o alemán disque. A min non mo parece. De feito dime a xente que semello moito máis doce cando falo en galego e en alemán que en castelán.

3. Eu ós meus recorodoos tódolos días en galego, tódolos días e a tódolas horas, porque me querían en galego, e os quixen en galego, e non hai idioma no mundo que sexa feo, bruto e de patáns. O que hai é xente, fea, bruta e patana que menospreza o seu e non sabe facer nada sen copiar o que fai o veciño.

4.e a min que c****** me importa o que faga meu veciño? Com ose quere plantar remolachas coa cahocla para arriba.

¡Edison! ¿Deixa de xogar con esas cousas que non ves que ninguén o fai?
Van Gohg, ¡pintas como carallo, deixao xa!
Mestre Mateo, non faga vostede así o pórtico da Gloria, ¿non ve que non o fai ninguén así?

Mirade, IDEVOS A CAZAR BIOSBARDOS. Por xente coma vos estamos como estamos, e seguiremos moito tempo como estamos. ¡INVOLUTIVOS,  odiadores de vos mesmos!

desquicie de mundo

CASTELLANO
Hace mucho que no escribo sobre lenguas. Me aburre. El mundo se ha desquiciado según veo las entradas de twitter, facebook y varios blogs. Es normal que la imagen que estemos dando fuera de nuestras romanas murallas sea la de extremistas cerrados en palabras. ¡Con lo hermoso que es poder decir te quiero en mas de una lengua! ¿A nadie se le ha ocurrido eso? ¿Lo bonito que es poder ver el mundo con más de una palabra que lo defina? Pero no, solo hay una única verdad, una única salvación y un único camino. Y entre tanto disparate la gente que observa desde fuera ve una realidad bien distinta a lo que nosotros mismos hemos vivido.


 GALEGO
Fai moito que non escribo sobre linguas. Aburrome. O mundo desquiciouse segundo poido ver nas entradas de twitter, facebook e varios blogs. Pareceme por iso moi normal a imaxe que estamos dando fora das nosas romanas murallas. Parecemos uns extremistas cerrados en palabras. Co fermoso que é poder dicir quérote en máis dunha lingua! ¿A ninguen se lle ocurriu iso? ¿O bonito que é poder ver o mundo con máis dunha palabra que o defina? Pero non, solo hai unha única verdade, unha única salvación e un único camino. E entre tanto dispara a xente que observa dende fora ve unha realidade ben distinta ó que nosotros mesmos vivimos e queremos defender.


  Manifestos desquiciados, blogs manipuladores, causas xudiciais. ¿Perdístelo norte? Polos Deuses! Que alguén lle poña sentido común a isto !!!!!

Carrasco

Carrascos, carrascos, carrascos, carrasco rosando os montes, carrascos entre chorimas dourando os montes. Carrascos tenros, carrascos polas corredoiras ...
Carrasco é unha das miñas palabras favoritas. Potente e súave. Ós carrascos algúns chamanlle brezo. Brezo tamén é unha palabra fermosa. Doce e forte. Os carrascos ... carrasco, dicilo facendolle vibrar de carraxe ó erre e aplacando a xenreisa co ese. CARRASCO ...
Eu teño un carrasco no xardin, triste e illado, comprimido entre rosais e semprevivas, fora do seu salvaxe hábitat ... o CARRASCO, tinguindo de rosa os camiños nevoentos que cruzan en silencio os montes ... non hay como subir Mondoñedo mirando como resplandecen as ladeiras das que nos chamamos montañas co rosa e o dourado de Galicia ... Habíamos de ter unha bandeira marela e rosada ... habíamos de ter ... habíamos de ter tantas cousas ...

Je t'aime (beaucoup)

Aún no se habían levantado la helada de ayer cuando comenzó a caer la segunda. Espero que no sigamos así por mucho tiempo, prefiero nieve a hielo y niebla. Los cuervos entre las ramas de los árboles del campus, rasgando la niebla con sus cantos siniestros al atardecer me recuerda a Friedrich. Algún día en una pared de mi casa se alzara el árbol de los cuervos para poder perderme a mi misma en su melancólica inmensidad ... de momento me conformo con lo pintoresco de las vistas desde la biblioteca ...
Je t'aime ... fue una de las primeras cosas que alguien que conozco dijo en un idioma que no era el suyo. Je t'aime beaucoup. Es una frase curiosa, curiosa en cuanto a que fue la primera que aprendió. Lo más normal es que a tus oidos y tus labios lleguen con mas frecuencia palabras no tan hermosas, esas palabras que desterramos de la buena lengua y que sin embargo usamos con más frecuencia y osadia que cualquier otra ... se puede ir por la calle y gritar al viento merde! o porca miseria! Te miraran y señalaran y quizás entenderán que estas enfadado ... y sin embargo no se puede ir gritando aqui y allá je t'aime ...
... si se pudiera ..., si se pudiera el mundo sería un lugar mejor ...

JE T'AIME ! JE T'AIME BEAUCOUP!

Saudade

Hoxe deume por Andrés do Barro e acabei escoitando isto.
E isto que estaba eu a escoitar levoume a recordar certa discusión bizantina que tiven conmigo mesma unha mañá de aburrimento. Son nostalxia e saudade sinónimos?
Eu penso que non ... nolstaxia, dela xa levo sufrido, pero de saudade ... de saudade penso que non. A non ser que sexan o mesmo ... que para min non o son, por que un pode ter saudade dalgo que non tivo, dalgo non fisico, pero nolstalxia? Nolstalxia só se ten cara algo do pasado, coñecido e amado.
Bos, galegofalantes do meu blog e demáis camiñantes das miñas letras, tendes a ultima palabra.
Saudade polo visto podese ter de alguén ... e nolstalxia??

Extranxeiros

Onte miraba eu un escaparate dunha xoieria camiño da Portada de Praterias ( Santiago) cando ó lado meu un extranxeiro ( español de terras non galegas) vocieferaba: esto no es un poco caro?! Mentras a muller, que non era quen de recoñecer todos aqueles deseños de prata e azabache non dicía nin chío.
O home abrumado ante tales artes seguiu preguntando: pero … ¿Qué es?, ¿plata? Eu fixen como que non entendía e comecei a falar con miña nai que estaba ó carón: pois a min non me parece caro, os meus pendentes para o traxe regional costaban máis ou menos o mesmo ca ese par d’ahi, e estes levan un chisco máis de labor. Miña nai asentiu, deixandome disfrutar un anaco máis da vista do escaparate (se por min fora comprabaoo todo, son vos tola pola prata e o acibeche, ben o sabedes). O home, que ainda que era extranxeiro ben entendia o que eu dicía ( xa sabedes, cartos son unha lengua universal), comezou a apreciar mellor os materiais que alí via, e foise xunto coa muller, quen dixo: esos diseños de fantasía son bonitos.
A min revolveronseme as tripas, por que … fantasía, fantasía non é, se se pon ven o ollo podense distinguir formas vexetais estilizadas, e xa por non falar do traballo que levan: filigrana e granulado, combianados con placa simpre de prata envellecida e engaste de acibeche a cabuchón. ( o azibeche, polas súas caracteristicas morfoloxicas non se debe traballar en facetas, senón en cabuchon, é dicir, como facendo ollos redondos que se engastan nun oco á medida). En fin … Extranxeiros …

Galicisch

Hoxe, queridos e queridas amigas volvemos de novo ó idioma alemán para falar da situación lingüística en Galicia, nos xa coñecemos o tema, pero eles non. Todo esto ven con motivo de que:
1 . Estou atrapada na biblioteca por culpa da chuvia repentina e continua da que estamos a ser vitimas.
2.. Estou a ler o periódico por que hoxe non me informei do que pasa polo mundo e vin o do decreto do plurilingüismo valenciano.
3. Levo roupa de verán por iso estou atrapada na biblioteca ( olvidouseme escribilo no punto 1)
Liebe Freunde und Freundinen,
Viel von Euch haben mir gefragt wie man die Sprachen in Regionen wie Galicien, Catalunien oder Euskadi lernt, oder warum kann ich Portugesisch und Italienisch ohne viel Schwierichkeiten verstehen kann, und warum wenn ich immer Galicisch bei mir gesprochen habe, kann ich egal Spanisch.
1. Warum kann ich Galicisch und Spanisch?
Einfach so, in Galicien gibt es zwei oficiele Sprache: Galicisch und Spanisch (Castellanisch, weil aus Castillien kommt). Wenn wir kleinen sind, lernen wir gleizeichtig auf Galicisch und auf Spanisch, am Anfahng haben wir nich so viele Unterrichten auf Galischich aber am Ende ( im der Abitur) di Hälfte von unsere Unterrichten sollen auf Galicisch sein. Auch haben wir Englisch unterrichten und franzosische Unterrichten ( aber diese nur wenn wir wollen). Über die Englische Unterrichten will ich nicht mehr reden ... bitte!

2. Warum kann ich Portugesich und Italienisch ohne lernen zu verstehen?
Portugesisch und Galicisch waren der gleiche Sprache in Mittelalter, dannach haben sie verschieden Wege genohmmen wegen politische Gründe. Jetz manche die Leute aus Galicien können Portugesisch mit ein bisschen schwierichkeit am Anfahng verstehen.
Italienisch ist ein Sprache aus die Familie der Lateinisch, wenn eine Persone kann schon zwei Romanischesprachen vertehen, kann auch ein dritte. Anders Seit, habe ich auch Franzosich gelernt, und Lateinisch.
Auch muss ich sagen dass ich mit zwei Mädchens aus Italien gewohnt habe, und dass ich ihre Freunde und Freundinen aus Italien auch gekennt habe, deswegen habe ich viel Italienisch gehört: aus Norditalien, Toscana, und Suditalien.

3. Warum habe ich immer Galicisch gesprochen und warum kann ich Spanisch ?
Wie ich bereits gesagt habe, habe ich beide Sprache in Schule gelernt. Mit der Familie, Leren, Nachbaren, Freunden und Freundinen, und andere Leute von meine Provinz und Region habe ich immer auf Galicisch gesprochen. Trotzdem seit kleine habe ich Kinderbucher auf Spanisch gelesen, und in der Fernseher haben wir nur ein Kanal auf Galicisch. Zeitungen und Zeitungmagazinen sind auch auf Spanisch, aber jede mal sind mehr auf Galicisch ( cada vez hay más en gallego. XD no se decirlo bien en alemán)

A irmandade do Étimo I

Cñomo perder o tempo nunha biblioteca? Facil, escribindo tonterias, aqui vos deixo unha, unha que máis que buscar calidade lieteraria o que buscaba era baixar a miña temperatura neuronal e afastarme un chisco da cultura sepulcral, que oes, por moi interesante que sexa, as veces deprime un chisco. Vivan as caries do neolitico !

- Hola, eu son Anin – dixo mirando ós presentes, sentados todos eles en circulo. – e son trilingüe.
- Hola Anin, contestaron todos ó unisono.
- Contanos a túa historia. – Dixo a muller de pelo vermello.
Pero Anin non se atreveu, sentou de novo na silla e perdeu os seus ollos no centro do circulo. Os presentes creron que retía bagoas, cando o que en realidade retía era carraxe.
- Hola, eu son Romil. Falo catro linguas de nacemento.
Os presentes revolucionaronse, nunca coñeran a alguén que falara catro linguas.
- Son fillo dun home das terras occidentais, onde falan tres linguas: a do mariñeiros, a dos constructores e dos labregos máis unha lingua común. Aprendinas dende pequeno, pero agora son a miña condea. Cando tiña 10 anos uns soldados do santo silabario escoitaron como pronunciaba algo na lingua occidental e meterona no cárcel por culpa dunha miserenta palabra de enoxo. Non puido resistir á humidade nin ó frío. E nunca máis a escoitei cantarme anainas occidentais. – O rapaz sentou de golpe mentras miraba discretamente a Anin. Ela mirabao apanpada, con ollos asustados.
Cando saían do edificio despois de escoitar aquelas aterradoras hisotrias de persoas que falaban máis dunha lingua, Romil achegouse á rapaza. Ela esperaba o autobús na veirarúa.
- Es nova. ¿Por que non me contas como chegaches aquí?
A rapaza non contestou, como se non o escoitara.
- Que linguas falas? – ela seguiu sen responder – polo pouco que abriches a boca ti falas A-nosa, e diría tamén que Occidental, pola forma en que pronuncia-los r, ¿é a terceira?
- Confundinme, non falo tres, falo dúas, como ti dixeches: A-nosa e o Occidental.
- Xa, tan certo como que te chamas Anin. Bonita combinación de letras, era a forma coa que os do norte dician Amor. – os musuculos da rapaza tensaronse, delatando certa incomodidade.
- Ahí meu deus! Fala-la lingua do norte?
- Shhhhhhhhh – contestou mirando cara os lados, temendo que alguén os escoitase. – perdete Romil.
- Falas nordico!!! – dixo cun lume intenso queimandolle os ollos.
- Que te perdas!!
- Si, dende logo tes xenio do norte. Fiaste de min?
- Non che acabo de dicir que te perdas?- dixo desafiante – deixame tranquila.
- Esta ben. Pero polo menos acepta algo en compensación por estes minutos tan asfixiantes para ti. – dixo collendoa da man. Os ollos dela abrironse como platos.
- Non o abras ata chegar á casa. Vemonos na próxima sesión.
Nada máis entrar na súa pequena casa abriu a nota que aquel rapaz lle dera. Tratábase dunha dirección escrita nun papel que levaba unha marca de auga. On puido distinguir o símbolo a primeira vista dado que xa era case de noite e non tiña luz. Acendeu pois unha candea e mirando a contraluz descubriu por fin de que se trataba o símbolo. Era unha letra K, que no lombo levaba unha C invertida. A plica da K alongábase ata que os estremos tiñan espacio suficiente para converterse nunha frecha. Cerrando cunha liña as dúas letras o que se optiña era o debuxo dun caliz e unha frecha, ou mellor dito, un tinteiro e unha pluma. A rapaza sentou sen alento. Polo reverso da nota leu:
Se queres conservar o que sabes, colle a pluma é ven ó tinteiro. Serás benvida á irmandade do Étimo.
Non eran unha lenda, contactábana.

Galicischbuschtabentag

Para facer mais internacional este día a entrada sobre as letras galegas e Lois Pereiro vai ser, non en galego, senón en alemán:

Hallo Leute!
Heute ist ein sehr schöne Tag für mich. Es regnet gleich als in meinem Heimat, und der Tag ist in Silber bemalt. Duft der Fruhling und das Regnet im Deutschland, und besonder Tag in Galicien. Jede Siebzehnte Mai ab 1963 erinnen sich die Leute aus Galicien an ein Schriffteller oder eine Schriftellerin, die auf Galicisch geschrieben haben. Warum 17 Mai? Weil ein 17 Mai um 1863 würde im La Havana der erste Buch "Cantares Gallegos" von Rosalia de Castro veröffentlicht.

Heute erinnen uns wir an Lois Pereiro, Gedichtschrifteller aus Coruña. Er war auch Uberstezer auf den Spachen: Deutsch, Englisch und Französisch.