Identidades: celtismo e celtofobia I

Pero deixemonos de quen conquistou a quen e vaiamos ó esencial: quenes son os celtas? Que temos de celtas?
Por celta entendemos o individuo, a cultura e a lingua dun grupo de pobos orixinarios da Europa central que cara o século VII invadieron o oeste europeo. O termo proven do grego keltoi e do latin celtici e el mesmo conleva alguns problemas interpretativos pois en moitos casos é un termo xenerico que as culturas clasicas aplicaron a diferentes pobos europeos. Celta tamén é un grupo de linguas europeas, así como o arte da segunda metade do ferro. En definitiva, o termo celta aplicase en moi diferentes casos, unhas veces como xénerico e outras veces para referirse estrictamente ó pobo celta, aquel que situa a súa orixe no centro de Europa, a partir do final da idade do bronce e a comezos da idade do ferro asociada á cultura dos campos de urnas e a cultura da Hallstatt. Xa finalizando a a idade de Ferro o espacio xeografico do pobo celta extendese dende o leste de Francia ó sur de Alemaña, Austria e Suiza, para mais a diante extenderse ás illas britanicas , o occidente da Peninsula Iberica, a Republica Checa, Eslovaquia e a Hungría occidental. O resultado da expansión é ben coñecido, a súa lingua, a súa relixión e as súas costumes, por razons comerciais e de veciñanza, influen noutros pobos e culturas ou son asimilidas ( para que vexades que dende antigo manda a ley da oferta e demanda, ou o que é mesmo, quen ten os cartos, ten a cultura).
A nos interesanos o caso da ocupacion celta no noroeste peninsular, bastante discutida. Segundo os historiadores grecolatinos o noroeste peninsular, a Gallaecia, pertencería, sen dúbida, ó pobo celta, cousa que non esqueceron reflectir no topónimo que lle deron á nosa terra ( a raiz gal segundo teño entendido, fai referencia ó pobo celta ). Non obstante, como ben apuntabamos antes, o termo celta tamen foi aplicado a diferentes pobos que gardaban similitudes con este, similitudes tanto culturais como linguisticas. Desta forma entendese que o celtismo este máis que discutido, posto que cabe a probabilidade de que os pobos da gallaecia non foran celtas, senon que se viran fortemente influenciados por esta cultura, que como xa vimos, gozou da exemonia politica, ou mellor dito, economica. Logo, é probable que os celtas estiveran na Gallaecia e que se situaran na Costa da Morte, mentras que o resto do territorio estaba ocupado por pobos da cultura castrexa, ingluida pola celta pero non celta, entre os que se encontraban os Cibarcos, os Grovios e os Cilenos, por exemplo. No caso linguistico parece que nos atopamos na mesma dicotomía, un din que na Gallaecia se falou un idioma celta, semellante óu identico ó lusitano, mentres que outros manteñen que o idioma era simplemente indoeuropeo, é dicir, un irmán do celta.
A tendendcia arqueoloxica actual parece ser a da celtofobia, o que non quere dicir que sexa a correcta, como ocorreu no seu momento co celtismo. En resumo, a castrización comenza ben avanzada a idade do bronze, non sendo este un fenomeno privativo do noroeste peninsular, este tipo de cosntruccións atopanse tamén no occidente europeo, todas elas levantadas por pobos diferentes o que lles imprime a cada unha un caracter singular, polo que as construciións do noroeste peninsular son totalemtne orixinais desta zona e dos pobos que nela habitaban e denotan unha gran riqueza cultural. En conclusión, habitaran ou non os celtas o territorio galaico, atopamos nesta zona unha cultura castrexa con rasgos singulares e distintivos, con mostras de poboación dispersa, rasgo que alguns queren ver aínda na galicia de hoxe, non so na peninsular, senon tamén nesa galicia que se espallou polo mundo co fenómeno da emigración [eu máis ben penso ... penso moitas cousas a cerca do fenomeno da imigración, do que xa falerei nesta serie de post, pero deixademe que diga: se os galegos estiveran dispostos a pasar nesta terra o que pasaron nas alleas ...]