... e o neno comeza a tremer. O neno e o non tan neno, pois haivos paxaros moi traizoerios que nos cantan ó oído para facernos desconfiar. Como sereas da antiga grecia camelan os nosos soños e fannos ver entre neboas e teas cousas que non foron, son e que quizáis nunca serán.
Eu non sei que din ou dirán, en que idioma falaran. Eu non sei se as Andoriñas e os Corvos se entenden, que máis da! Todos teñen ás, coma os anxos, os demos, as ánimas exipcias e as bolboretas ... son todos quizáis do mesmo mundo ...
... dixome un paxariño ...
No hay comentarios:
Publicar un comentario